خبر : امروز مجاهدین با انتشار اطلاعیه ای در رابطه با پذیرش ساکنان لیبرتی توسط کشور آلبانی موضع گیری کردند. در این اطلاعیه آمده است که پذیرش 210 تن از ساکنان لیبرتی توسط کشور آلبانی که دیشب اعلام شد یک توافق قدیمی است که در دیدار خانم کلینتون از کشور آلبانی در ماه نوامبر به انجام رسیده و طی نامه ای توسط نماینده ویژه وزارت خارجه آمریکا به مجاهدین اطلاع داده شده است :
متن نامه وزارت خارجه آمریکا به مجاهدین :
" همانگونه که ممکن است شنیده باشید، دولت آلبانی بطور خصوصی تایید کرده است که آمادگی دارد بازاسکان ۲۱۰نفر از ساکنان سابق اشرف را بپذیرد. کمیساریای عالی پناهندگی در حال آماده کردن ارجاع پرونده ها به دولت آلبانی بوده و ممکن است با رهبران کمپ برای بحث در این رابطه تماس بگیرد. من امیدوارم که رهبران کمپ لیبرتی و رهبری شما از این خبر استقبال نموده و بطور کامل با
کمیساریای عالی پناهندگی برای انجام این بازاسکان مهم همکاری
کنند. من از شما و سازمان مجاهدین خلق ایران می خواهم که این پیشنهاد را
علنی نکنید اما بطور ساکت با کمیساریای عالی پناهندگی کار کنید که به افراد
خود برای ترک عراق در سلامت برای یک آینده بهتر کمک نمایید. همکاری سازمان
مجاهدین خلق ایران در موفق ساختن این تلاش برای بازاسکان، مشوق سایر
دولتها برای حرکت سریعتر برای پذیرش ساکنان سابق کمپ اشرف برای بازاسکان
خواهد بود "سازمان ملل میگوید " مجاهدین نمیخواهند عراق را ترک کنند"..مجاهدین در این اطلاعیه پاسخ میدهند " این دروغی است که کوبلر آنرا دامن می زند... مقاومت ( مجاهدین ) در دو سال گذشته بیشترین تلاش را برای پیدا کردن کشورهای میزبان به عمل آورده است. در همین رابطه پس از توافق دولت آلبانی با پذیرش ۲۱۰نفر، نمایندگان مقاومت در ژانویه گذشته بطور مکتوب به دولت آلبانی در تیرانا تضمین دادند که همه هزینه های این افراد را تقبل خواهند کرد و خواستار افزایش شمار این افراد شدند."
اما بلافاصله در این اطلاعیه تصریح می شود که مجاهدین حاضر به ترک لیبرتی در گروه های کوچک نیستند و دو گزینه در مقابل سازمان ملل قرار میدهند : " گزینه اول، انتقال فوری و موقت به آمریکا و یا یک کشور اروپایی تا از آنجا بازاسکان صورت گیرد.... گزینه دوم ، بازگشت به اشرف و ادامه پروسه انتقال از آنجا ...مجاهدین تصریح میکنند " هر گونه راه حل باید سریع و شامل همه جمعیت باشد " این موضع گیری در اطلاعیه به این شکل توضیح داده شده است : " پس از حمله موشکی ۹فوریه به لیبرتی و با توجه به اینکه ساکنان لیبرتی در معرض حملات مشابه قرار دارند، ساکنان و نمایندگانشان اعلام کرده اند تا وقتی ساکنان در لیبرتی در معرض کشتار مجدد قرار دارند، انتقال گروههای کوچک از لیبرتی به خارج از عراق تنها خطر را در مورد اکثریت قریب به اتفاقی که در لیبرتی باقی می مانند اضافه می کند. "
سئوال این است :
1- غیر از کشور آلبانی چه کشورهای دیگری با پذیرش تعدادی از ساکنان لیبرتی موافقت کرده اند که تا کنون از افکار عمومی پنهان مانده است؟
2- مجاهدین به خوبی می دانند که انتقال دسته جمعی به هیچ کجا ممکن نیست. انتقال از اشرف به لیبرتی نیز در گروه های کوچک صورت گرفت و صد نفری که در اشرف باقی مانده اند در همان حد در معرض خطرات مختلف از جانب رژیم جمهوری اسلامی و یا وابستگان عراقی اش قرار دارند که بیش از 3000 ساکن لیبرتی... نفس ماندن در عراق است که ایجاد خطر میکند و نه تعداد. بنابراین مجاهدین باید توضیح بدهند چگونه خارج شدن تعدادی از لیبرتی دیگران را در معرض خطری بیش از آنچه امروز با آن مواجه هستند قرار خواهد داد؟
3 – مایلم تصریح کنم که در شرایطی بینهایت خطیر که جان ساکنان لیبرتی در خطر است عمده کردن اختلافات با افراد مشخص مانند نماینده ویژه سازمان ملل و یا مسئول افغانی آن تنها و تنها نجات جان ساکنان را به تعویق خواهد انداخت. در فرانسه زمانی که خانم رجوی و دیگر مسئولین مجاهدین دستگیر شدند. خانم رجوی و تک تک نفرات بالای مجاهدین از جمله آقای مهدی ابریشمچی با همان دستگیرکنندگان خودشان برای حل مسئله بارها و بارها ملاقات داشتند و هنوز هم برای پیگیری پرونده به ملاقات آنها می روند.
4 – بعنوان تنها راه حل، بجای دامن زدن به اختلافات سیاسی به دلیل دادن یک نامه از طرف سازمان ملل یا صلیب سرخ به ساکنان لیبرتی!! باید تمام امکانات مالی، حقوقی و انسانی را بکار گرفت که کشورهای بیشتری خواستار پذیرش ساکنان لیبرتی و اشرف شوند و انتقال دراسرع وقت صورت بگیرد.
به عنوان آخرین سئوال : در اولین گزینه پیشنهاد شده توسط مجاهدین، انتقال فوری و موقت به آمریکا و یا یک کشور اروپایی مطرح شده است... در وحله اول من بسیار خوشحالم که مجاهدین بعد از گذر از پیچ و خم های بسیار همان حرف اولیه کمپین ما را بالاخره بعنوان اولین گزینه قرار دادند. در این صورت بهتر است مجاهدین توضیح بدهند که اینهمه تهمت و افترا به کمپینی که آنها امروز حرف دیروز آن را می زنند بخاطر چه بوده و با چه اهدافی صورت گرفته است؟
مجاهدین امروز در تردید برای انتقال ساکنان لیبرتی به کشور ثالث خود را با این انتخاب روبرو می بینند و به غلط از آن هراس دارند : حفظ تشکیلات یا حفظ جان اعضای تشکیلات؟ .. پاسخ بی تردید و صریح من این است : مطمئنا اعضای تشکیلات.. برای اینکه تشکیلات را می شود دوباره بپا کرد ولی جان از دست رفته انسانها را هرگز!
عاطفه اقبال – 17 مارس 2013
از طرف کمپین برای انتقال ساکنان لیبرتی به کشور ثالث
لینک به خبر در صفحه فیس بوک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر