بنا به گزارش خبرگزاری ها دو روز پیش فواد معصوم 76 ساله سیاستمدار کرد عراقی بجای جلال طالبانی بر مسند ریاست جمهوری نشست. این انتخاب توسط مجلس عراق صورت گرفت. نزدیک به دو هفته پیش نیز سلیم جبوری
یسیاستمدار سنی به عنوان رئیس مجلس انتخاب شد. در حال حاضر باید دولت جدید عراق و نخست وزیر آن مشخص شود ولی با توجه به اصرار نوری المالکی بر ماندن در این پست در حال حاضر به نظر می رسد وضعیت بلوکه شده است. بر اساس قوانین عراق، سه پست ریاست مجلس، ریاست‌جمهوری و نخست‌وزیری باید به ترتیب بین سنی ها، کردها و شیعه ها تقسیم شود. دیروز بانکی مون که در عراق به سر می برد به دیدار سیستانی رفت و در پی این دیدار سیستانی مجددا خواستار برکناری مالکی از مقام نخست وزیری شد. به گزارش العربیه امروز فواد معصوم رئیس جمهور عراق مخالفت خود را با درخواست مالکی برای تشکیل دولت اعلام کرد.
عراق همچنان در ناامنی بسر میبرد. دو روز پیش یک حمله انتحاری به ماشین هایی که زندانیان را در بغداد جا به جا می کردند صورت گرفت که در آن بیش از شصت نفر کشته شدند. در روزهای گذشته در شهر موصل صدها خانواده مسیحی به دلیل علامت گذاری شدن خانه شان توسط نیروهای داعش، از خانه و شهر خود آواره شدند. نیروهای مهاجم اموال و خانه های مسیحیان را مصادره کرده اند. سازمان ملل در جدیدترین گزارش خود از کشته شدن پنجهزار و پانصد شهروند عراقی و بیش از یازده هزار زخمی سخن میگوید.
در این میان وضعیت ساکنان لیبرتی بیش از پیش نامعلوم است. قاضی تدپو در جلسه استماع کنگره آمریکا به صراحت روز چهارشنبه 23 ژوئیه بیان کرد که " مجاهدین خلق هنوز در عراق گروگان گرفته شده اند، من میخواهم بدانم چرا ما تا بحال نتوانسته ایم آنها را به کشورهای ثالث از جمله کشور خودمان منتقل کنیم"
این سئوالی است که خانواده های ساکنین لیبرتی نیز هنوز پاسخی برای آن نیافته اند! براستی چه عواملی باعث شده که ساکنین لیبرتی در شرایط بغایت خطرناک هنوز در عراق و در معرض قتل عام باشند!؟ چرا در این چند سال بجای تلاش همه جانبه برای خروج آنها، هر کس که سخنی از خروج و انتقال ساکنین لیبرتی میزد با بدترین توهین ها و تهمت ها از طرف مجاهدین روبرو میشد!؟ چرا تا مدتها حرف زدن از "خروج از عراق " مرز سرخ و سخن گفتن از " انتقال به کشور ثالث" خیانت محسوب شده و ویروس سه نقطه نام گذاری شده بود!؟ چرا خانواده های خواهان انتقال فوری عزیزانشان با بدترین دشنام ها از طرف مجاهدین " خانواده الدنگ" نامیده شده اند!؟
دیروز مریم رجوی در میهمانی افطار پاریس بالاخره درخواست " انتقال فوری " را بعنوان اولین درخواست در رابطه با ساکنان لیبرتی مطرح کرد و دو خواسته حفاظت و استقرار کلاه آبی ها را برخلاف همیشه بدنبال این درخواست مهم آورد. او گفت : "رژيم ايران و دست نشاندگان عراقيش تلاش ميكنند تا با بهره برداري از شرايط كنوني عراق براي اقدامات سركوبگرانه و جنايتكارانه عليه مجاهدان ليبرتي زمينه‌سازي و بهانه جويي كنند. در چنين شرايطي ملل متحد و ايالات متحده، بايد برطبق تعهدات خود و مطابق قوانين بين‌المللي به انتقال فوري همه آنها به اروپا يا آمريكا مبادرت كنند و تا آن زمان اقدامهاي فوري براي حفاظت آنها در ليبرتي به عمل بياورند و ناظران ملل متحد و يك واحد كلاه آبي را بطور دائمي در ليبرتي مستقر كنند."
اینروزها درخواست " انتقال فوری" که از نزدیک به یکسال و نیم پیش بصورت رسمی اولین و آخرین حرف " کمپین برای انتقال فوری ساکنان لیبرتی به کشور ثالث" بوده است، نه تنها از سوی مریم رجوی بلکه از طرف لابی های مجاهدین نیز به کرات تکرار میشود و نشان دهنده این است که مرز سرخ کم کم بنا به جبر شرایط کمرنگ شده و به رنگ های دیگر تغییر یافته است! بدون اینکه توضیح داده شود اینهمه حمله و هجوم بر علیه کسانی که از ابتدا خواهان انتقال فوری برای نجات جان ساکنان لیبرتی بوده اند به چه دلیل بوده است؟ آیا امروز مریم رجوی و شخصیت های شرکت کننده در مراسم های مجاهدین که این خواسته را البته با اجازه مجاهدین مطرح میکنند نیز شامل همان تهمت مزدوری برای رژیم می شوند!؟
با اینهمه کمپین ما امیدوار است که اینها نشانه های واقعی از تغییر مشی مجاهدین در رابطه با انتقال باشد و ساکنان لیبرتی بالاخره بعد از اینهمه تاخیر از جهنم عراق نجات یافته و به کشور ثالث منتقل شوند. اما بار دیگر از طرف کمپین تاکید میکنم که مطرح کردن این مهم به تنهایی کافی نیست. بلکه باید مسئله انتقال را به یک مسئله حقوق بشری برای نجات جان
عراق همچنان در ناامنی بسر میبرد. دو روز پیش یک حمله انتحاری به ماشین هایی که زندانیان را در بغداد جا به جا می کردند صورت گرفت که در آن بیش از شصت نفر کشته شدند. در روزهای گذشته در شهر موصل صدها خانواده مسیحی به دلیل علامت گذاری شدن خانه شان توسط نیروهای داعش، از خانه و شهر خود آواره شدند. نیروهای مهاجم اموال و خانه های مسیحیان را مصادره کرده اند. سازمان ملل در جدیدترین گزارش خود از کشته شدن پنجهزار و پانصد شهروند عراقی و بیش از یازده هزار زخمی سخن میگوید.
در این میان وضعیت ساکنان لیبرتی بیش از پیش نامعلوم است. قاضی تدپو در جلسه استماع کنگره آمریکا به صراحت روز چهارشنبه 23 ژوئیه بیان کرد که " مجاهدین خلق هنوز در عراق گروگان گرفته شده اند، من میخواهم بدانم چرا ما تا بحال نتوانسته ایم آنها را به کشورهای ثالث از جمله کشور خودمان منتقل کنیم"
این سئوالی است که خانواده های ساکنین لیبرتی نیز هنوز پاسخی برای آن نیافته اند! براستی چه عواملی باعث شده که ساکنین لیبرتی در شرایط بغایت خطرناک هنوز در عراق و در معرض قتل عام باشند!؟ چرا در این چند سال بجای تلاش همه جانبه برای خروج آنها، هر کس که سخنی از خروج و انتقال ساکنین لیبرتی میزد با بدترین توهین ها و تهمت ها از طرف مجاهدین روبرو میشد!؟ چرا تا مدتها حرف زدن از "خروج از عراق " مرز سرخ و سخن گفتن از " انتقال به کشور ثالث" خیانت محسوب شده و ویروس سه نقطه نام گذاری شده بود!؟ چرا خانواده های خواهان انتقال فوری عزیزانشان با بدترین دشنام ها از طرف مجاهدین " خانواده الدنگ" نامیده شده اند!؟
دیروز مریم رجوی در میهمانی افطار پاریس بالاخره درخواست " انتقال فوری " را بعنوان اولین درخواست در رابطه با ساکنان لیبرتی مطرح کرد و دو خواسته حفاظت و استقرار کلاه آبی ها را برخلاف همیشه بدنبال این درخواست مهم آورد. او گفت : "رژيم ايران و دست نشاندگان عراقيش تلاش ميكنند تا با بهره برداري از شرايط كنوني عراق براي اقدامات سركوبگرانه و جنايتكارانه عليه مجاهدان ليبرتي زمينه‌سازي و بهانه جويي كنند. در چنين شرايطي ملل متحد و ايالات متحده، بايد برطبق تعهدات خود و مطابق قوانين بين‌المللي به انتقال فوري همه آنها به اروپا يا آمريكا مبادرت كنند و تا آن زمان اقدامهاي فوري براي حفاظت آنها در ليبرتي به عمل بياورند و ناظران ملل متحد و يك واحد كلاه آبي را بطور دائمي در ليبرتي مستقر كنند."
اینروزها درخواست " انتقال فوری" که از نزدیک به یکسال و نیم پیش بصورت رسمی اولین و آخرین حرف " کمپین برای انتقال فوری ساکنان لیبرتی به کشور ثالث" بوده است، نه تنها از سوی مریم رجوی بلکه از طرف لابی های مجاهدین نیز به کرات تکرار میشود و نشان دهنده این است که مرز سرخ کم کم بنا به جبر شرایط کمرنگ شده و به رنگ های دیگر تغییر یافته است! بدون اینکه توضیح داده شود اینهمه حمله و هجوم بر علیه کسانی که از ابتدا خواهان انتقال فوری برای نجات جان ساکنان لیبرتی بوده اند به چه دلیل بوده است؟ آیا امروز مریم رجوی و شخصیت های شرکت کننده در مراسم های مجاهدین که این خواسته را البته با اجازه مجاهدین مطرح میکنند نیز شامل همان تهمت مزدوری برای رژیم می شوند!؟
با اینهمه کمپین ما امیدوار است که اینها نشانه های واقعی از تغییر مشی مجاهدین در رابطه با انتقال باشد و ساکنان لیبرتی بالاخره بعد از اینهمه تاخیر از جهنم عراق نجات یافته و به کشور ثالث منتقل شوند. اما بار دیگر از طرف کمپین تاکید میکنم که مطرح کردن این مهم به تنهایی کافی نیست. بلکه باید مسئله انتقال را به یک مسئله حقوق بشری برای نجات جان
انسانها تبدیل کرد و تمامی توان مالی، امکاناتی، ارتباطاتی، تبلیغاتی و بسیج افکار عمومی را در خدمت آن بکار گرفت. حتی امروز خیلی دیر شده است. هیچ تاخیری در این رابطه جایز نیست! خانواده ها چشم براه عزیزانشان هستند.
عاطفه اقبال - 26 ژوئیه 2014
از طرف کمپین برای انتقال فوری ساکنان لیبرتی به کشور ثالث
عاطفه اقبال - 26 ژوئیه 2014
از طرف کمپین برای انتقال فوری ساکنان لیبرتی به کشور ثالث
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر